Vous êtes ici  ›Home› Dossiers

EUROPEES WITBOEK VERVOERBELEID 2011-2020: DUIDELIJKE TARGETS, ACHTERHAALDE OPLOSSINGEN (MEI 2011)

Eind maart heeft de Europese Commissie haar nieuwe strategie inzake het Europese vervoerbeleid neergelegd in het Witboek “Stappenplan voor een interne Europese vervoersruimte - werken aan een concurrerend en zuinig vervoersysteem”. Het Witboek wordt met gemengde gevoelens onthaald en lokte al heel wat discussie uit.

Eind maart heeft de Europese Commissie haar nieuwe strategie inzake het Europese vervoerbeleid neergelegd in het Witboek “Stappenplan voor een interne Europese vervoersruimte - werken aan een concurrerend en zuinig vervoersysteem”. Het Witboek wordt met gemengde gevoelens onthaald en lokte al heel wat discussie uit.

De Commissie erkent onomwonden dat transport van vitaal belang is voor onze economie en samenleving. Het is de motor van economische groei en jobcreatie. Het is alvast geen optie om de mobiliteit te verminderen. Tegelijk zijn de uitdagingen enorm op het vlak van olieafhankelijkheid, CO2-uitstoot, congestie en infrastructuur. Daarom zet de Commissie de bakens uit om een definitieve omslag te maken naar een duurzaam transportsysteem.

Duidelijke doelstellingen

Het witboek heeft alvast de verdienste om duidelijke doelstellingen naar voor te schuiven. De Commissie stelt een tijdshorizon van 2050 voorop en ze is niet min en niet mis te verstaan: de CO2-uitstoot van het transport moet 60% naar omlaag ten opzichte van de niveaus in 1990. Dit moeten de lidstaten ondermeer bereiken door te focussen op volgende doelstellingen:

  • Het gebruik van voertuigen met conventionele verbrandingsmotor in stedelijke centra moet gehalveerd worden tegen 2030 en herleid tot nul in 2050;
  • de stadsdistributie tegen 2030 grotendeels CO2-vrij maken;
  • tegen 2050 moet meer dan de helft van het passagiersvervoer over middellange afstand per spoor gebeuren;
  • 30% van het wegtransport voor afstanden groter dan 300 km moeten tegen 2030 over het spoor of via het water gebeuren. Tegen 2050 moet dit aandeel 50% bedragen;
  • tegen 2050 het aantal verkeersdoden tot nagenoeg nul herleiden.

Afgeschreven principes

De automobielindustrie is alvast erg teleurgesteld in de basisprincipes die de commissie naar voor schuift om te komen tot een duurzaam transportsysteem. Zo wordt zeer onterecht voorbijgegaan aan technologieneutrale regelgeving en co-modaliteit.

Efficiëntie bepaalt transportmodus

Zoals mag blijken uit de bovenvermelde doelstellingen maakt de Commissie een bocht van 180° door het principe van de co-modaliteit achter zich te laten. Met co-modaliteit duidt men op een transportsysteem waarbij eenvoudigweg de meest efficiënte vervoerswijze wordt gekozen voor een bepaalde transportbehoefte. Bij co-modaliteit wordt er immers rekening gehouden met de sterktes en zwaktes van elke modus zodat deze op de meest optimale wijze kan ingezet worden. Het is dus efficiëntie die de transportwijze bepaalt en het beste resultaat zal opleveren op economisch, maatschappelijk en milieuvlak, niet een opgelegde keuze die de noden van de gebruikers negeert zoals de verplichting in het witboek om vanaf afstanden van 300 km over te stappen op spoorvervoer of vervoer over water. Deze ‘modal shift’ benadering werd nochtans al in 2006 verlaten door de Commissie zelve ter gelegenheid van de tussentijdse herziening van het vorige witboek. Het is dan ook des te vreemder dat dit voorbijgestreefde concept opnieuw van onder het stof wordt gehaald.

Technologieneutrale regelgeving nodig

Onze sector is daarnaast ook erg verontrust over het feit dat de Commissie afstapt van het alom gehuldigde principe van technologieneutraal en resultaatgericht beleid. Deze principes geven de industrie juist de flexibiliteit en vrijheid om die technologieën te ontwikkelen die op de meest kostefficiënte manier de resultaten bereiken. Die technologieneutraliteit laat ook alle ruimte om verbeteringen in bestaande technologieën en nieuwe uitvindingen alle kansen te geven om door te ontwikkelen en door te breken. Niemand weet vandaag immers welke technologische innovatie de toekomst kan brengen. Maar blijkbaar heeft de Commissie gewikt en beschikt door de technologie van de verbrandingsmotor te bannen uit de steden. Het maken van een technologiekeuze door het beleid in de plaats van de industrie is nochtans contraproductief en onnodig: het instellen van luchtkwaliteitsnormen van CO2-reductiedoelen volstaat.

Gemotoriseerde tweewielers hebben ook hun rol

Het witboek rept met geen woord over de gemotoriseerde tweewielers. Hebben zij dan geen enkele rol te spelen in het transportsysteem en in het streven naar het verduurzamen ervan? FEBIAC meent beslist van wel.

Inzake woon-werkverkeer en grootstedelijk vervoer heeft de gemotoriseerde tweewieler zijn plaats. Het is dan ook vreemd dat het witboek dit volledig negeert.

Tegen welke prijs?

De Commissie geeft ook een indicatie over het kostenplaatje van haar plan. De kosten om de EU- infrastructuur af te stemmen op de vervoersvraag worden geraamd op meer dan 1,5 triljoen euro in de periode 2010-2030. Om de beoogde emissiereductie van het vervoerssysteem te bereiken, is er bijkomend nog eens een triljoen euro nodig voor investeringen in voertuigen, uitrusting en laadinfrastructuur. In het licht van de huidige financiële en budgettaire uitdagingen van de lidstaten doet dit toch de wenkbrauwen fronsen.

FEBIAC hoopt tot slot dan ook dat het Europees Parlement en de Raad aan dit ‘Stappenplan voor een interne Europese vervoersruimte naar een concurrerend en zuinig vervoerssysteem’ nog de nodige bijsturingen zullen geven zodat weer kan worden aangesloten bij een co-modaal en technologieneutraal transportbeleid.

Twitter